به نام او که بزرگ است

سلام به دوستای خوب خودم

از قبل از به دنیا اومدن بچه ها همیشه دنبال این بودم که کتاب ها و مطالبی که در مورد تربیت صحیح بچه ها نوشته شده بخونم یا از دیگران بپرسم . اما خب خوندن و نوشتن خیلی راحت تر از عمل کردنه.

خیلی چیزا یاد گرفتم و سعی می کنم عمل کنم اما خیلی چیزای دیگه هست که دلم می خواد بدونم.

یکی از مشکلاتی که من دارم اینه که توی این همه کتابایی که دیدم چیزی راجع به دو قلوها ندیدم. من دلم نمی خواد بچه ها نسبت به هم حسادت کنن ، از طرفی نمی خوام هیچ کدوم از اونها احساس کنه مورد توجه کمتری قرار گرفته.

یا مثلا نمی دونم آیا باید از الان اسباب بازیهاشونو جدا کنم تا هر کدوم مالکیت وسایل خودش رو یاد بگیره و یا نه باید مشترک با هم استفاده کنن تا چشمشون همش دنبال وسایل اون یکی نباشه .

چی کار کنم که بچه هام در عین اینکه به پشتیبانی و حمایت ما ایمان دارن ،مستقل بار بیان؟

چی کار کنم که همدیگه رو دوست داشته باشن و به هم به چشم رغیب نگاه نکنن؟

درسته که خیلی چیز ها رو باید به وقتش باهاش مقابله کرد اما خیلی چیزها هم هست که اصلا نباید بذارم ایجاد بشن مثل همین حسادت. همه ی سعیم رو می کنم اما ...

آخر این هفته بچه ها نه ماهشون تموم می شه . خیلی شیرین و بازیگوش شدن .        

به قول قدیمیا بچه خیلی عزیزه اما تربیتش از اون عزیز تره!